با عبدالله بن زمعه

« 728»

(223) (و من كلام له (عليه ‏السلام) ) كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته‏ و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا فقال (عليه ‏السلام) :إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ .

از سخنان آن حضرت عليه السّلام است بعبد اللَّه ابن زمعه يكى از اصحابش هنگاميكه در زمان خلافت آن حضرت نزد آن بزرگوار آمده مالى (از بيت المال) از او درخواست نمود، امام عليه السّلام فرمود: 1 اين مال نه از آن من است نه از آن تو، بلكه غنيمت مسلمانان (كه بر اثر غلبه و تسلّط بر كفّار در كارزار بدست آورده‏اند) و اندوخته شمشيرهاى ايشان است، پس اگر با آنها در كارزارشان شريك بوده‏اى ترا هم مانند آنان نصيب و بهره مى‏ باشد و اگر نه (ترا بهره ‏اى نيست، زيرا)  

 ص729

چيده دستهاى آنها براى دهنهاى ديگران نمى‏ باشد.